رژیم های سخت لاغری که گفته می شود ظرف مدت زمانی کوتاه می تواند چندین کیلو وزن افراد را کاهش دهد، عوارض بیماری زایی دارد که بسیار بیشتر و خطرناک تر از عوارض چاقی است. از نظر علمی این گونه رژیم ها بدترین و ناپایدارترین روش برای رسیدن به وزن مطلوب به شمار می رود.

لاغری به مفهوم کاستن از اندازه بدن (سایز) و وزن نیست بلکه مفهوم علمی کاهش وزن، به مصرف رساندن منابع انرژی در بدن است که در اثر مصرف مازاد بر نیاز مواد غذایی مختلف مانند چربی ها، قندها و کربوهیدرات ها در بدن انباشته شده است.
هر کیلوگرم چربی انباشته شده در بدن، معادل ۷ هزار کیلوکالری (واحد انرژی) است. انرژی هیچ گاه از بین نمی رود بلکه تنها تغییر شکل می دهد و به نور، حرارت و حرکت تبدیل می شود؛ بنابراین افراد چاق تنها با انجام ورزش و فعالیت های بدنی می توانند انرژی های ذخیره شده راکه از حد تامین نیازهای بدن فراتر رفته، به حرکت و حرارت تبدیل کنند و به این طریق وزن خود را کاهش دهند.
افراد چاق برای کاهش وزن خود در کنار انجام فعالیت های بدنی، باید بدون حذف گروه های غذایی ویتامین ها، سبزی ها، پروتئین ها، چربی ها و نان و غلات و میزان مصرف موادغذایی روزانه خود را کاهش دهند.
هیچ رژیم غذایی نمی تواند در مدت زمانی کوتاه چربی های انباشته شده در بدن را کاهش دهد. از آنجایی که ۶۰ درصد بدن ما از آب تشکیل شده است، رژیم های خیلی کم کالری مانند رژیم های پروتئینی که به عنوان سریع ترین راه برای کم کردن وزن از آنها نام برده می شود، تنها می تواند به خروج آب بدن کمک کند و وزن را سریع پایین بیاورد اما بعد از مدت کوتاهی روند کاهش وزن متوقف می شود و حتی با ادامه رژیم تغییری ایجاد نمی شود.
رژیم های سخت و غیرمعقول لاغری، عوارض بیماری زایی بسیار خطرناکی دارند که به مرور زمان در افرادی که از این دسته از رژیم ها تبعیت می کنند، بروز می کند.
سیستم ایمنی بدن وظیفه حفظ حیات را برعهده دارد؛ بنابراین در زمانی که با کمبود انرژی مواجه می شود در اولین اقدام برای جبران این کمبود به سمت عضلات می رود و با مصرف چربی های موجود در عضلات سوخت خود را تامین می کند.
در نتیجه این گونه رژیم ها نه تنها فرد به وزن و سایز ایده آل خود نمی رسد بلکه با عوارضی همچون تحلیل عضلانی، پوکی استخوان، کم خونی، ریزش مو و ازبین رفتن طراوت پوست نیز مواجه می شود.
همچنین تبعیت از رژیم های سخت لاغری، در فرد ولع خوردن ایجاد می کند بنابراین پس از مدتی فرد از گرفتن این رژیم ها خسته می شود و به پرخوری روی می آورد و این روند زمینه ساز افزایش سریع تر وزن می شود.

دانشمندان موفق شده‌اند «۱۰۰ نقطه در دی‌اِن‌اِی»  انسان را شناسایی کنند که در بروز اختلال اسکیزوفرنی (روان‌گُسیختگی) نقش دارند.

به گزارش خبرگزاری اسوشیتدپرس، پژوهشگرانی که موفق به این کشف شده‌اند امیدوارند که دستاوردشان در نهایت به کشف درمان‌های جدیدی برای اسکیزوفرنی بینجامد.

آنچه در این مرحله مشخص است نتایج فوق سندی محکم برای اثبات نظریه‌ای است که پیشتر مبنی بر وجود ارتباط میان سیستم دفاعی بدن و بیماری اسکیزوفرنی منتشر شده بود.

بیش از ۱۰۰ پژوهشگر از سراسر جهان در تهیه نقشه ژنتیکی بیماری اسکیزوفرنی همکاری کرده‌اند.

تا قبل از انتشار نتایج تحقیق جدید چند ده ژن مرتبط با بیماری اسکیزوفرنی شناسایی شده بود.

برای انجام این تحقیق جهانی دانشمندان کُد ژنتیکی بیش از ۱۵۰۰۰۰ تن - از جمله ۳۷۰۰۰ بیمار مبتلا به اسکیزوفرنی - را مورد بررسی قرار دادند. گروه پژوهشی همچنین تعداد ۱۰۸ نشانگر ژنتیکی مرتبط با ابتلا به بیماری اسکیزوفرنی را یافتند، از این تعداد ۸۳ نشانگر پیشتر شناسایی و گزارش شده بود.

اما به رغم پیشرفت‌های فوق، دانشمندان می‌گویند که ابعاد بسیاری از روان‌گسیختگی همچنان در سایه‌ای از ابهام قرار دارد. استیو مَک‌کَرول، یکی از نویسندگان گزارش نهایی تحقیق یادشده، در این باره گفت:‌ «نتایج این پژوهش را باید یک مکاشفه ژنتیکی دانست چرا که اسکیزوفرنی تاکنون سرشار از رمز و راز برای بشر بوده‌است.» وی در ادامه افزود: «نتایجی از این دست به شما نشان می‌دهد که باید بر روی چه چیزی کار  کرد و قسمت حدس و گمان را درباره اینکه کدام ژن‌ها مسبب این اختلال هستند از کار حذف می‌کند.»

گزارش نتایج تحقیق اخیر به تازگی در نشریه «نیچر» منتشر شد.

اسکیزوفرنی یا روان‌گسیختگی نوعی اختلال روانی است که ابتلا به آن موجب می‌شود فرد بیمار توانایی تمیزدادن بین واقعیت و غیرواقعیت را از دست بدهد. از هر صد نفر یک تن به این بیماری مبتلا می‌شود. برپایه پژوهش‌های انجام‌شده بیماری اسکیزوفرنی و تبعات ناشی از آن سالیانه ۶۰ میلیارد دلار در ایالات متحده هزینه دارد.

دانشمندان پیش از این از نقش ژن‌ها در بروز اسکیزوفرنی آگاه بودند و یافته‌های پژوهش اخیر ابعاد جدیدی از این نقش را آشکار کرد و همچنین با دقت بیشتری عوامل مؤثر در ابتلا به روان‌گسیختگی را مشخص کرد.

دکتر مایکل اودونوان از دانشکده پزشکی دانشگاه کاردیف کشف جدید را «گامی بزرگ» به سوی یافتن داروهای درمانی اسکیزوفرنی توصیف کرد. با این همه اودونوان معتقد است محققان همچنان تا کشف داروی اسکیزوفرنی فاصله دارند چرا که تعیین نقاط «دی‌اِن‌اِی» که در ابتلای بشر به اسکیزوفرنی دخیل هستند - به گفته وی - «مانند یک مارپیچ است که به شما می‌گوید از کجا باید شروع کنید اما پیدا کردن نقطه پایانش با خودتان است».

قبل از انجام آزمایش اخیر، دانشمندان می‌دانستند که احتمال بروز اسکیزوفرنی در خانواده‌های دارای سابقه ابتلا به «اختلال‌های خودایمنی» بیشتر است، همچنانکه انواع خاصی از عفونت‌های ویروسی در ثلث دوم دوران بارداری در انسان نیز احتمال ابتلا به روان‌گسیختگی را در نوزاد افزایش می‌دهد.  

اِریک لَندِر، مدیر مؤسسه «براد» که در انجام پژوهش اخیر نقش داشت، نیز در تشریح نتایج به دست آمده گفت: «اینک می‌دانیم که عامل بروز اسکیزوفرنی هرچه باشد در سیستم ایمنی بدن است.»

بر اساس آمار به دست آمده توسط اودونوان بیشتر افراد دست کم ۲۰ الی ۳۰، و شاید بیشتر، ژن مؤثر در بیماری اسکیزوفرنی را دارند ولی در عمل دچار روان‌گسیختگی نمی‌شوند. یکی از این دلایل می‌تواند نقش محرک‌های محیطی یا احساسی در بروز اسکیزوفرنی باشد.